زینب بیاور آخــرین رخـت کفن را           تا که کـفـن پـوشم تن سبـز حسن را

خالى است جاى مادرم تا که ببوسد           لبهاى ســرخ یوسف گــل پیرهن را

قبل از سفر تا کربلا غارت نمودند            با تــیـرهاى پُر ز کینه هستِ من را

عبــاس را گویید تا بـیــرون بـیارد            آن تیرها که دوخـتـه تابوت و تن را

بیرون کشیدم تیر از پهلویش اى واى           کـردم زیــارت گـوئـیا اُمّ الحـسن را

پیـراهن خود را ز خـون او بشویید           حرفى از این تشییع با زینب نگویید